موج مهاجرت با توجه به وضعیت بغرنج اقتصادی هر روز همهگیرتر میشود. علاوه بر مشاغل تخصصی مانند پزشکی و مهندسی، این موج به کشاورزان، قنادان و آشپزها نیز رسیده است. اخیراً نیز در فضای مجازی دهها صفحه برای جذب رانندگان پایه یک ایجاد شده است. رانندگانی که موفق به مهاجرت شدهاند، معمولاً تجربیات روزانه خود از جمله مقایسه کامیونهای پیشرفته و پر امکانات کشور مقصد با کامیونهای فرسوده ایران، حقوق و مزایا و نظایر این را با همکاران خود در ایران به اشتراک میگذارند، اینگونه پستها از جمله محتواهای بسیار پربازدید محسوب میشود، رضا یکی از این رانندگان است که در سن ۴۸ سالگی به هیوستون تگزاس مهاجرت کرده است، او با بغض از همکاران رانندهاش در ایران میخواست که: «به زن و بچهشان رحم کنند و هر چه زودتر حتماً مهاجرت کنند!».
یکی از شرکتهای آموزش نحوه مهاجرت به رانندگان در تماس خبرنگار آفتابنیوز اعلام کرد که همه کلاسها پر شده است و تنها میتواند برای ۲ ماه آینده جهت ثبتنام وقت تعیین نمایید.
سایت آماری indeed میانگین حقوق یک راننده حرفهای پایه یک کامیون در آمریکا برای یک هفته در سال ۲۰۲۳ را ۱۸۸۲ دلار اعلام کرده است، این مقدار بسته به سابقه راننده، طولانی بودن مسیرها، سختی کار و شرایط دیگر در هفته تا ۳۶۹۲ دلار نیز قابل افزایش است. در واقع ماهیانه میانگین راننده حرفهای پایه یک از ۷۵۲۸ دلار تا ۱۴ هزار و ۷۶۸ دلار در نوسان است. برابر ریالی این مبلغ ۳۸۰ تا ۷۵۰ میلیون تومان است.
البته این وبسایت اشاره کرده است که حقوق رانندگان با کار سهلتر، سوابق کمتر و شرایط حرفهای نازلتر میتواند کمتر از این و در کمترین حد خود تا هفتهای ۹۶۰ دلار نیز تنزل داشته باشد. رانندگان کامیون در این کشور همچنین از مزایای مانند حقوق بازنشستگی مکفی برخوردار هستند و در صورت از کار افتادگی در اثر کار یا ابتلاء به بیماریهای مانند کمر درد مزمن خسارت قابل توجهای دریافت میکنند. در این کشور اتحادیههای کامیون قدرتمندی وجود دارد که در انتخابات نقشی تعیینکننده دارند، این اتحادیهها در دعوای بین کارگران و کارفرما برای رانندگان کامیون، وکیل و دیگر خدمات مشاوره ارائه میکنند و هر از گاهی نیز برای افزایش سطح دستمزد اعتصابات یا مذاکرات سراسری ترتیب میدهند که معمولاً نیز موفقیتآمیز هستند.
فیروز خدایی رئیس کانون انجمنهای صنفی رانندگان حمل کالای سراسر کشور، در گفتگو با آفتابنیوز، رشد اشتیاق رانندگان به مهاجرت را به شرایط معیشتی آنان مرتبط دانست و در اینباره گفت: دهها عامل از جمله درآمد ناچیز رانندگان، وضعیت جادههای فرسوده، کامیونهای ناایمن و حقوق بازنشستگی ناکافی در این امر دخیل است. درآمد راننده در ایران و یک راننده در اروپا اختلاف فاحشی دارد. به دلیل همین درآمد بهتر، افرادی که شرایط مهاجرت را پیدا میکنند، قطعاً این کار را انجام میدهند. درآمد ماهیانه یک راننده که مالک نیست در ایران بسته به نوع ماشین (خاور، تریلی، برون مرزی، درون مرزی، ...) متغییر است، اما درآمد متوسط یک راننده در کشور ما نهایتاً ۱۵ میلیون تا ۲۰ میلیون تومان است. این حقوق هم با در نظر گرفتن این مسئله است که برخی رانندگان گاهاً یک ماه هم به منزل خود نمیروند یا در لب مرز یک هفته خواب و انتظار ماشین وجود دارد.
وی افزود: بسیاری از سر ناچاری هنوز به این شغل اشتغال دارند، وضعیت مالکان ماشین هم چندان بهتر نیست، رشد قیمت لاستیک، روغن، تعمیرات، ... از سود کاسته است و با توجه به سرمایهای که در این کار خواباندهاند، سود معقولی دریافت نمیکنند.